Канцэпцыя лясоў высокай прыродаахоўнай каштоўнасці

Многія ўчасткі лесу ўтрымліваюць тыя ці іншыя прыродныя, культурныя, сацыяльныя каштоўнасці, напрыклад месца пражывання рэдкіх відаў флоры і фауны, ўчасткі, якія выконваюць ахоўныя функцыі, археалагічныя або прыродныя помнікі і інш ў тых месцах, дзе гэтыя каштоўнасці лічацца выбітнымі або крытычна важнымі, лясы могуць быць ідэнтыфікаваныя як High Conservation Value Forest (ЛВПК). Паводле вызначэння ляснога апякунскага савета ЛВПК-гэта такія лясныя тэрыторыі, на якіх неабходна захоўваць або павялічваць іх высокую прыродаахоўную каштоўнасць.

Да ЛВПК ставяцца лясы, якія адказваюць аднаму ці некалькім умовам (заснаваныя на прынцыпах і крытэрах FSC):

ЛВПК 1 — лясныя тэрыторыі з біялагічнымі каштоўнасцямі значнымі на глабальным, рэгіянальным або нацыянальным узроўнях: наяўнасць папуляцый эндэмічных або пагражальных на глабальным узроўні відаў, прытулку (рефугиумы);

ЛВПК 2-глабальна, рэгіянальна або нацыянальна значныя буйныя лясныя ландшафты, дзе захаваліся шматлікія жыццяздольныя Натуральныя папуляцыі відаў флоры і фауны;

ЛВПК 3-лясныя тэрыторыі, якія ўключаюць рэдкія або пагражальныя экасістэмы;

ЛВПК 4 — лясныя плошчы, якія выконваюць ахоўныя функцыі (водаахоўнай, супрацьэразійным лесу);

ЛВПК 5 — лясныя ўчасткі неабходныя для задавальнення асноўных патрэб мясцовых супольнасцяў (адзіная крыніца паліва або пражытка і т. д.);

ЛВПК 6-лясныя тэрыторыі, якія носяць атрыбуты культурнай каштоўнасці (правядзенне мясцовымі супольнасцямі традыцыйных лясных святаў, тэрыторыі вакол месцаў паломніцтва або гістарычных помнікаў).

Да ЛВПК ставяцца, як маленькія, так і вялікія лясныя тэрыторыі, якія могуць ўключаць розныя ландшафтаў, знаходзіцца на тэрыторыі некалькіх лясных карыстальнікаў, могуць быць не абмежаваныя адміністрацыйнымі бар'ерамі.

Канцэпцыя ЛВПК была распрацавана Forest Stewardship Council (FSC) і ўпершыню апублікаваная ў 1999 годзе.

У адпаведнасці з FSC падыходам, вельмі важна, што пры выдзяленні гэтых лясоў Лясная служба (лясгас) павінна скласці план кіравання гэтымі ўчасткамі, такім чынам, каб падтрымліваць або паляпшаць выдзеленыя каштоўнасці і наладзіць праграму маніторынгу (кантролю) за іх станам.